Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020

''unfair'' - Sotkiss

Με μία θεατράλε κίνηση εντυπωσιασμού ύψωσες τα χέρια ανασηκώνοντας τα μαλλιά σου.
Ήταν unfair σε ότι είχα προσχεδιάσει να πω.

     

The First Time Ever I Saw Your Face - Leona Lewis

Σάββατο 9 Μαρτίου 2019

-Ανεπίδοτο γράμμα- (απόσπασμα) Νικηφόρος Βρεττάκος

Άραγε τι ώρα να ’ναι δίχως εσένα;
Γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα δίχως εσένα.

Κι ο ήλιος φωτίζει παράξενα. Σε ποιον να τον δώσω;

Περίσσεψε ο ήλιος, αγάπη μου, δίχως εσένα.

Σου γράφω, σου γράφουμε ατέλειωτα, βράδιασε

κι ακόμη σου γράφω.
~*~
◄Ολόκληρο το ποίημα εδώ►
~*~ 
''Εφτά ζωές''-Μαρία Δημητριάδη
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος-Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

- Όλα τα χρόνια που έλειπα - Νικηφόρος Βρεττάκος

Όλα τα χρόνια που έλειπα
ξέρεις για σένα γύριζα
έψαχνα να βρω το τριαντάφυλλο
που άλλος κανένας
δε θα μπορούσε να σου δώσει
τι βουνά τι ερήμους
και τι θάλασσες επέρασα
τι βροχές μου αυλάκωσαν το μέτωπο
τι αρμύρες με παιδέψαν
πότε κανείς δε θα το μάθει..

Έστυψα την καρδιά μου
σε άγιο δισκοπότηρο
και μέσα εκεί φύτρωσε
ωραίο τριαντάφυλλο το καθαρό
σαν της Λαμπρής το λυκαυγές
βάλτο στη ζώνη στο στήθος σου
ή στα μαλλιά σου θα σου παγαίνει
όπως πηγαίνει κάθε πρωί
στον κόσμο ο ήλιος θα σου πηγαίνει.

~*~ 
Σύνθεση:Παναγιώτης Κωνσταντακόπουλος / Ερμηνεία:Μαρία Δημητριάδη 

 ~*~
Ο «Πικραμένος Αναχωρητής» είναι ένας κύκλος εννέα τραγουδιών σε ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου. Την μουσική έγραψε ο Παναγιώτης Ν. Κωνσταντόπουλος και τα ποιήματα τραγουδούν,ο Βασίλης Σκουλάς και η Μαρία Δημητριάδη. Ο ίδιος ο Νικηφόρος Βρεττάκος απαγγέλλει δύο του ποιήματα, Α΄κυκλοφορία 1992. 

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

-ΕΛΕΝΗ- Οδυσσέας Ελύτης

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε - σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη
Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις
Μια που υπάρχει άλλου ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη
Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας
Μια που υπάρχει αλλού Καταπράσινη πεδιάδα πέρ᾿ από το γέλιο σου ως τον ήλιο
Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι
Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε
Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής
Ένα θολό συναίσθημα
Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν κι απομακρύνονται
Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας
Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου
Το φως στον άσπιλο ουρανό
Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική
Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα
Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός
Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση
Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως
Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη
Που δε βλέπει τίποτε
Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο
Γιατί έγινε κιόλας
Ποίημα στίχος μ' άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα και λόγια
Λόγια όχι σαν τ' άλλα μα κι αυτά μ' ένα μοναδικό τους προορισμόν: Εσένα!


  
''Ο Μεγάλος Ερωτικός''
Σύνθεση : Μάνος Χατζηδάκης
Ερμηνεία : Δημήτρης Ψαριανός / ''Με την πρώτη σταγόνα της βροχής''

Οι ''Προσανατολισμοί'' είναι το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Οδυσσέα Ελύτη, το  οποίο περιέχει επιμέρους ποιητικές συλλογές (''ΕΛΕΝΗ'' από την ενότητα ''Σποράδες'')