'' Απλά και όμορφα '' - (Всего-то навсего) -Μετάφραση : Ματούλα Νάκα .

Πίνακας 

"Ο Βιρτουόζος" 1891.- Μπαγκντάνωβ Μπέλσκι Νικολάι Πετρόβιτς 1896-1945-

 Богданов Бельский Николай Петрович, 1868-1945- Виртуоз 1891

Απλά και όμορφα - αγάπησε,
Να λάμψει σαν το κερί η καρδιά.
Όπως το ψάρι  απ’ τον βυθό,
Θα δεις αλλιώς τον ουρανό.

Απλά και όμορφα - μην κρίνεις μη,
Όπως το πλήθος τον Ιησού.
Αδιάβατος είναι ο δρόμος σου
κι η αποστολή σου είναι αυτή.

Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα.   

Απλά και όμορφα – αγάπησε,
κάποιον αδύναμο στήριξε.
Και ως ελεύθερος αετός,
θα δεις τον κόσμο κάτω αλλιώς.

Απλά και όμορφα - μην θαρρείς,
πως πίκρες μόνο θα φορτωθείς.
Αυτόν που δώρισε τη Ζωή,
Μέρα και νύχτα να ευγνωμονείς. 

Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα,
Απλά και όμορφα, απλά και όμορφα.   

Απλά και όμορφα – αγάπησε.
Απλά και όμορφα - μην κρίνεις μη.
Απλά και όμορφα - μη θλίβεσαι.
Απλά και όμορφα – συγχώρεσε.

Μουσική: μοναχή Ιουλιανή (κατά κόσμον Ιρίνα Ντενίσοβα)\ Στίχοι: πρωτοπρ. Αντρέι Λόγκβινωβ

 Всего-то навсего: полюби,
сердечком-свечкою засветись!
Тогда, как рыба в речной глуби,
вверху увидишь иную высь.

Всего-то навсего - не суди,
как Бога сплюнувшая толпа.
Твое призвание - впереди
тобой нехоженная тропа.

Всего-то навсего: полюби,
Кого-то малого приголубь!
Тогда как вольный орёл в степи
Внизу увидишь иную глубь.

Всего-то навсего: не тужи,
что беды с горестями в судьбе:
Но благодарность в всю жизнь вложи
Тому, кто Жизнь подарил тебе.

Всего-то навсего - полюби,
Всего-то навсего - не суди,
Всего-то навсего - не грусти,
Всего-то навсего - всех прости!

муз. мон. Иулиания (Ирина Денисова), Стихи прот. Андрея Логвинова

'' Η περιφραστική πέτρα '' - Κική Δημουλά .

Μίλα .
Πες κάτι, οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.
Πες:
«άδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πες:
«θα δούμε»,
«αστάθμητο»,
«βάρος».
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
Αρχίζει η θάλασσα.

Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες,
«δεν άκουσα».
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ' ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μία λέξη απ΄ τη νύχτα
στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου.
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.
Έτσι, ίσα - ίσα
να βάλω έναν τίτλο
σ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.