Ανάποδα έδειχναν οι δείκτες
ανάποδα γυρνούσε
κι η ζωή μου ολάκερη.
Καταμεσής στο άγνωστο
η απλωμένη ερήμωση
και δυο σταγόνες αίμα μου ζεστό.
Όσο να φέξει
είχε φανεί η απόφαση,
είχα ξοδέψει και μελάνι και χαρτί,
να μην παραδοθώ,
μονάχα αυτό να μην ξεχάσω...
ανάποδα γυρνούσε
κι η ζωή μου ολάκερη.
Καταμεσής στο άγνωστο
η απλωμένη ερήμωση
και δυο σταγόνες αίμα μου ζεστό.
Όσο να φέξει
είχε φανεί η απόφαση,
είχα ξοδέψει και μελάνι και χαρτί,
να μην παραδοθώ,
μονάχα αυτό να μην ξεχάσω...
Ώρα δική μου
ύστερη
Ώρα κατοπινή
Καθώς οι λεπτοδείκτες
μετρούν παράωρα
κι η σκονισμένη πόλη
απρόθυμα σιωπά
Δυο λέξεις πρόχειρες
ανάμεσα στο όχι και στο ναι
μια χειραψία κι ένα φτερούγισμα
αποδημητικής προοπτικής
Ένα δάκρυ όλη μέρα ο ουρανός
κι ακόμα να στάξει...
Ώρα κατοπινή
Καθώς οι λεπτοδείκτες
μετρούν παράωρα
κι η σκονισμένη πόλη
απρόθυμα σιωπά
Δυο λέξεις πρόχειρες
ανάμεσα στο όχι και στο ναι
μια χειραψία κι ένα φτερούγισμα
αποδημητικής προοπτικής
Ένα δάκρυ όλη μέρα ο ουρανός
κι ακόμα να στάξει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου