- Λευκές Σκέψεις - ( White Thouhts) Μανώλης Αλυγιζάκης - ( Manolis) .

Ρίγησε στους Δελφούς ο ναός του Απόλλωνα 
πεσμένα φύλλα που πάντα μου θύμιζαν 
φθινοπωρινές ευχές θροίσματος των δέντρων

στρατιώτες απ’ το μέτωπο ανάσκελα πεσμένους 

που γύριζαν σαν τραυματισμένες σφαίρες 

ταφόπετρες μαρμάρινες, πλέρια λευκότη 
σαν τις σκέψεις μου κι ο παλλινδρομικός 
νους ανάμεσα στην τιμωρία της θάλασσας 
και στου παρεκκλησιού το θάνατο εκεί


που συνάντησα γονατιστούς ανθρώπους 
και χιλιάδες χρόνια εξορίας 
σίδερο ενάντια στ’ ατσάλι 
πόλεμος μετά τον πόλεμο 
πείνα το μεσημέρι κι ολόκληρη τη νύχτα 

και τα ταμεία τους πάντα γεμάτα ήταν 
εκεί πρώτη φορά που αντίκρυσα το μίσος 
βαθειά πρωτόγονη κόκκινη αυταπάτη 
κι έγραψα στον τοίχο της ψυχής μου 

λέξεις απτές: σκότωσε, κατάστρεψε, αποκεφάλισε 
 και μεγάλωσα σε σπίτι χριστιανικό

 κι είχα πολυτελή τη χριστιανική πνευματική υγεία 

'' Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ''
            ( Ανέκδοτη συλλογή)

Apollo’s temple at Delphi shivered and 

fallen leaves that always reminded me 
of autumn rustle of trees and wishes returning 

as if soldiers back from the front lines upside laying like spent bullets

gravestones made of marble, abundant whiteness like my thoughts palindromic mind between the sea’s punishment and
the chapel’s death where for the first time

I met people kneeling before the thousands of years in exile steel against steel 
war after another war hunger at noon and hunger during the night and 

their coffers always kept full 

there I met for the first time my hatred deep savage red illusion and I wrote with on the wall of my soul 

words such as: kill, destroy, decapitate and I was raised in a Christian home 

having the luxury of Christian sanity

''THE SECOND ADVENT OF ZEUS''
       ( Unpublished Collection )