'' Αναδρομή '' - Ελένη Μαρθάρη

 Ψηλόλιγνη
η κορμοστασιά
μα κυρτή
και το βάδισμα
αβέβαιο.
Ψαρά τα μαλλιά.

Η πάσχουσα
μνήμη
με παίδεψε.
Σχεδόν
είκοσι χρόνια.

Με είδες.

Το χέρι σε κίνηση εντυπωσιασμού
θεατρικά ύψωσες.

Τίποτα δεν είχε αλλάξει.