'' Αέναες Περιπλανήσεις '' - Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

Στο σύθαμπο,
ψυχή περιπλανώμενη, 
σαν από πάντα χαμένη,
σιωπηλά περπατάς 
κι ο ουρανός ένα πανί ξεχασμένο στο χέρι σου
να σκουπίζει τα δάκρυα μιας αμίλητης βροχής.

Τ' άλικα παπούτσια της ψυχής σου
κρεμασμένα στα ψηλά κλωνάρια
των ξεχασμένων σου ονείρων
κι η νυχτικιά σου λευκή
σαν μυγδαλιάς νυφικό το καταχείμωνο
να σκουπίζει τα χνάρια σου
μην τάχα και κανείς
σε ανακαλύψει.

Ένα μικρό ''δάνειο'' από το ιστολόγιο της φίλης Σταυρούλας !

( http://st-dekouloupapadimitriou.blogspot.gr/ )